On the road again
Door: Mark Hilbolling
Blijf op de hoogte en volg Mark
14 Juni 2009 | Australië, Melbourne
He vrienden familie en anders,
k zal ff weer wat schrijven over mijn reis. K heb al een poos niks van mij laten horen omdat ik in sydney gewoon lekker aan het werk was en niet veel dingen meegemaakt hebt. Ik kan natuurlijk vertellen van alle avonden die k op stap ben geweest of de avonden dat we in mijn huis de boel letterlijk op z'n kop aan het zetten waren, maar ik denk niet dat veel mensen daar oren naar hebben. Het was trouwens wel een mooie tijd en k heb super genoten van sydney, wat een geweldige stad!
Maar ik kreeg een bericht van louii dat hij deze kant weer op kwam en we zouden onze reis vervolgen. Ik had nog een plan voordat we door zouden reizen en dat was een lange week Wollongong met mijn werk, bijna alles was geregeld: een bungalow voor Guy, Guru, Glen, Rod en ik, s avonds gratis eten en een doosje piss (zoals dat door boagens genoemd wordt) Overdag hard aan het werk omdat er een ruime 100 tenten met vloer opgezet moesten worden en des avonds mooi feesten en na het werk zou ik (met een bult geld) mijn tour de Australie vervolgen.
Helaas werd dit zo mooi lijkende weekje bruut verstoord. Dinsdagmorgen rond een uur of 3 wordt ik wakker met een immense pijn in mijn maag en toen het naar 3 uur nog niet over was en ik in geen positie me beter voelde heb ik maar een taxi gepakt en naar het ziekenhuis gegaan. Daar door de emergency naar binnen en met een dokter gesproken die me wat tegen de pijn gaf, dat hielp niet veel en na ongeveer een uurtje daar op een bed te hebben liggen krimperen kwam de morfine op tafel en was ik eindelijk van mijn pijn af. Daarna hebben ze me naar de x-ray gebracht om daar foto's van mijn te maken om te kijken wat er aan het handje was. Na de x-ray ben ik weer terug naar de emergency room gebracht en toen begon het wachten. Na een uur of 2 kwam er een nurse die zei dat ze verwachten dat ik een niersteen of een galsteen had en dat er nog een echo van mijn buik gemaakt zou worden om duidelijkheid te krijgen. Gelukkig heb ik een beetje geduld want de echo zat er op dinsdag niet meer in. Die avond hebben Pierre Jean en Lisa me ff wat kleren gebracht en zij kwamen mij ook vertellen dat ik nill by mouth was (geen eten en geen drinken, er hing een bordje op het gordijn voor mij die ik niet kon zien) nouja ik lag aan het infuus en ik had er ook nog niet bij nagedacht dat ik nog niks te eten of drinken had gekregen. Woensdag rond de middag kon ik eindelijk voor mijn echo, dat was niet echt veel bijzonders maar het was even wat afwisseling van het niks doen op bed. Linsey (die in st. Vincents, het ziekenhuis waar ik lag, werkt) kwam nog even langs om te vragen hoe het met mij ging en of ik al wist was ze met me gingen doen. Nou nee dat wist ik niet, na 2 dagen daar te liggen en een aantal keer rondgevraagd te hebben wat er nou verkeerd met mij was kam aan het eind van de middag ineens een dokter aangesjokt: you have got a golstone from about 2.7cm big, we have to cut out your golblatter. Come back in about 2 weeks. Are you still around by then? (ik) Ehm i was planning to go traveling again in a couple of days. (doc) Oh i'll see what i can do, just don't eat nothing. (ik) Ok so what.. en weg was de dokter. Dus ik op de bel drukken zodat er een nurse bij mij komt en k had haar maar gevraagd wat er ging gebeuren. Nouja, die kon mij ook niks vertellen, alleen dat er een bed in een normale kamer vrij was en dat ik daar heen gebracht werd. Die avond werd me verteld dat ik waarschijnlijk donderdag rond de middag geopereerd werd. Dat was nog te doen. Helaas werd het een hele lange dag wachten en kwam de assistent van de dokter donderdagmiddag rond een uur of 4 bij me om te zeggen dat ik waarschijnlijk vrijdag geopereerd werd.
Toen werd ik even gek. Ik lag daar gvd 3 dagen te wachten. Overdag had ik geen reet te doen, ohja ik had de champions league finale gekeken (maar dat was om rond 4 uur s nachts) en s avonds kwamen PJ en lisa wel langs maar dat was ook vaak naar voor een uur of 2 omdat bezoekuur om 8 uur afgelopen was. Tevens kwam er nog bij dat ik eigenlijk mijn huis in palmer st uit moest, dus heb ik de nurse niet al te vriendelijk verzocht om het infuus van mij los te maken en dat ik naar huis wou om mijn spullen te pakken, even uit het ziekenhuis te zijn en om even wat te eten, dat miste ik ook wel na 3 dagen droog te staan. Ik mocht 45 min naar huis. Dat heeft me wel ff goed gedaan. Snel een kom cornflakes naar binnen gewerkt en mijn spullen gepakt en in de wagen gegooid. Ik had de huisbaas gevraagd of ik mijn auto in de tuin kon laten staan totdat ik uit het ziekenhuis was. Dat vond hij wel goed. (ohja ff dit uitleggen, ik had mijn huur betaald en zou op die donderdag bij PJ intrekken op Flinder st. de huur was daar goedkoper en ik had niet echt verwacht bij die tijd nog lang in sydney te zijn) daarna weer terug naar het ziekenhuis en vrijdag maar weer begonnen te wachten. Gelukkig hoorde ik rond een uur of 10 make nr 25 ready for theatre. (theatre = operatiezaal en ik lag op bed nr 25) dus ik mij uitkleden zodat ik klaar was voor operatie. gelukkig hoefde ik hierna nog maar een uur of 2 a 3 te wachten voordat ze me ophaalden voor de operatie. De operatie verliep goed en ik werd een uur of 6 later wakker met weer een immense pijn in mijn buik. gelukkig stond er iemand bij mijn bed die me kon vertellen dat dat goed wat en ik werd weer flink volgespoten met morfine. geen pijn meer. Die avond was het wel grappig met pj en lisa, alhoewel ik er niet veel meer van kan herinneren omdat ik aardig van de planeet was van de morfine.
De volgende dag mocht ik na lunch (de eerste keer dat ik voedsel kreeg in het ziekenhuis en geloof me het was het meest smerige voer wat ik ook heb gehad, na 4 dagen op 1 kom cornflakes te hebben geleefd had ik aardig honger, ik kon mijn bord niet leeg eten omdat het zo allemachtig smerig was) naar huis. Ik heb het nooit gehaald. Na mijn lunch zou lisa mij komen halen met haar auto en me naar PJ's huis brengen. Maar ik kreeg weer eens last van mijn maag, maar nu was het voor mijn gevoel helemaal mis, een immense kramp in mijn maag en in schouders zodat ik moeite kreeg met ademhalen. Daardoor raaakte ik ook nog in paniek en kreeg ik toch aardig veel zin om terug naar huis te komen. (ja ik mis jullie daar ook wel een beetje) na weer volgegooid te zijn met medicatie was het toch weer morfine wat me van de pijn afhielp. De doktoren hebben voor het eerst in 5 dagen langer dan 5 minuten bij mijn bed gestaan en ik kon ineens gelijk naar de echo en de x-ray (waar ze eerst 2 dagen voor nodig waren) er was niks met me aan de hand zeiden ze. het waren alleen de zenuwen die iets misten en dat kon af en toe een beetje pijn doen. dat af en toe deed heeft mij de ergste pijn van mijn leven gebracht en een extra dag in het ziekenhuis. Zondag mocht ik dan eindelijk het ziekenhuis uit, ik had minder pijn en ik wou weg uit het ziekenhuis. Ik moest wel over een week terug bij de dokter komen.
Zondag in mijn nieuwe thuis gekomen en op bed gaan liggen voor de eerste 3 dagen om daar lekker uit te zieken. Ik weet wel dat ik daar snel beter ben geworden. Die woensdag kwam louii ook weer terug uit brissy en precies tijdens state of origin (een van de grootste football wedstrijden hier in australie, Queensland tegen NSW. Helaas heeft NSW de eerste van de 3 wedstrijden verloren) moest ik hem en zijn poudy van het vliegveld halen. Het volgende weekend was een lang weekend dus nog naar een paar barren geweest, lekker aan het water omdat k niet mocht zuipen. Afgelopen woensdag naar de dokter geweest en hij zie dat alles goed was. Dus die avond met mijn vrienden de kroeg in geweest en afscheid genomen.
Donderdag weer on tour gegaan, eerst naar Canberra om daar Wouter op te zoeken. Een super avondje stappen in Canberra gehad. (voor een ieder die hier in australie is geweest en zegt dar canberra geen reet aan is, je hebt gelijk maar het uitgaansleven is donders goedkoop) Vrijdag naar de Snowy mountains gereden om daar ff lekker met sneeuw te spelen, ja ze hebben hier ook sneeuw in australie, maar het was daar toch aardig koud dus zijn we gister doorgereden naar melbourne. Gister op stap geweest en k voel me vandaag alsof ik ben overreden door een tram. Maandag of dinsdag gaan we beginnen met de reis naar Adelaide
Ik hoop dat je zo weer een beetje op de hoogte bent!
hoe is het trouwens in NL? dat is een vraag aandegene die dit leest!!!
Groeten
Mark
k zal ff weer wat schrijven over mijn reis. K heb al een poos niks van mij laten horen omdat ik in sydney gewoon lekker aan het werk was en niet veel dingen meegemaakt hebt. Ik kan natuurlijk vertellen van alle avonden die k op stap ben geweest of de avonden dat we in mijn huis de boel letterlijk op z'n kop aan het zetten waren, maar ik denk niet dat veel mensen daar oren naar hebben. Het was trouwens wel een mooie tijd en k heb super genoten van sydney, wat een geweldige stad!
Maar ik kreeg een bericht van louii dat hij deze kant weer op kwam en we zouden onze reis vervolgen. Ik had nog een plan voordat we door zouden reizen en dat was een lange week Wollongong met mijn werk, bijna alles was geregeld: een bungalow voor Guy, Guru, Glen, Rod en ik, s avonds gratis eten en een doosje piss (zoals dat door boagens genoemd wordt) Overdag hard aan het werk omdat er een ruime 100 tenten met vloer opgezet moesten worden en des avonds mooi feesten en na het werk zou ik (met een bult geld) mijn tour de Australie vervolgen.
Helaas werd dit zo mooi lijkende weekje bruut verstoord. Dinsdagmorgen rond een uur of 3 wordt ik wakker met een immense pijn in mijn maag en toen het naar 3 uur nog niet over was en ik in geen positie me beter voelde heb ik maar een taxi gepakt en naar het ziekenhuis gegaan. Daar door de emergency naar binnen en met een dokter gesproken die me wat tegen de pijn gaf, dat hielp niet veel en na ongeveer een uurtje daar op een bed te hebben liggen krimperen kwam de morfine op tafel en was ik eindelijk van mijn pijn af. Daarna hebben ze me naar de x-ray gebracht om daar foto's van mijn te maken om te kijken wat er aan het handje was. Na de x-ray ben ik weer terug naar de emergency room gebracht en toen begon het wachten. Na een uur of 2 kwam er een nurse die zei dat ze verwachten dat ik een niersteen of een galsteen had en dat er nog een echo van mijn buik gemaakt zou worden om duidelijkheid te krijgen. Gelukkig heb ik een beetje geduld want de echo zat er op dinsdag niet meer in. Die avond hebben Pierre Jean en Lisa me ff wat kleren gebracht en zij kwamen mij ook vertellen dat ik nill by mouth was (geen eten en geen drinken, er hing een bordje op het gordijn voor mij die ik niet kon zien) nouja ik lag aan het infuus en ik had er ook nog niet bij nagedacht dat ik nog niks te eten of drinken had gekregen. Woensdag rond de middag kon ik eindelijk voor mijn echo, dat was niet echt veel bijzonders maar het was even wat afwisseling van het niks doen op bed. Linsey (die in st. Vincents, het ziekenhuis waar ik lag, werkt) kwam nog even langs om te vragen hoe het met mij ging en of ik al wist was ze met me gingen doen. Nou nee dat wist ik niet, na 2 dagen daar te liggen en een aantal keer rondgevraagd te hebben wat er nou verkeerd met mij was kam aan het eind van de middag ineens een dokter aangesjokt: you have got a golstone from about 2.7cm big, we have to cut out your golblatter. Come back in about 2 weeks. Are you still around by then? (ik) Ehm i was planning to go traveling again in a couple of days. (doc) Oh i'll see what i can do, just don't eat nothing. (ik) Ok so what.. en weg was de dokter. Dus ik op de bel drukken zodat er een nurse bij mij komt en k had haar maar gevraagd wat er ging gebeuren. Nouja, die kon mij ook niks vertellen, alleen dat er een bed in een normale kamer vrij was en dat ik daar heen gebracht werd. Die avond werd me verteld dat ik waarschijnlijk donderdag rond de middag geopereerd werd. Dat was nog te doen. Helaas werd het een hele lange dag wachten en kwam de assistent van de dokter donderdagmiddag rond een uur of 4 bij me om te zeggen dat ik waarschijnlijk vrijdag geopereerd werd.
Toen werd ik even gek. Ik lag daar gvd 3 dagen te wachten. Overdag had ik geen reet te doen, ohja ik had de champions league finale gekeken (maar dat was om rond 4 uur s nachts) en s avonds kwamen PJ en lisa wel langs maar dat was ook vaak naar voor een uur of 2 omdat bezoekuur om 8 uur afgelopen was. Tevens kwam er nog bij dat ik eigenlijk mijn huis in palmer st uit moest, dus heb ik de nurse niet al te vriendelijk verzocht om het infuus van mij los te maken en dat ik naar huis wou om mijn spullen te pakken, even uit het ziekenhuis te zijn en om even wat te eten, dat miste ik ook wel na 3 dagen droog te staan. Ik mocht 45 min naar huis. Dat heeft me wel ff goed gedaan. Snel een kom cornflakes naar binnen gewerkt en mijn spullen gepakt en in de wagen gegooid. Ik had de huisbaas gevraagd of ik mijn auto in de tuin kon laten staan totdat ik uit het ziekenhuis was. Dat vond hij wel goed. (ohja ff dit uitleggen, ik had mijn huur betaald en zou op die donderdag bij PJ intrekken op Flinder st. de huur was daar goedkoper en ik had niet echt verwacht bij die tijd nog lang in sydney te zijn) daarna weer terug naar het ziekenhuis en vrijdag maar weer begonnen te wachten. Gelukkig hoorde ik rond een uur of 10 make nr 25 ready for theatre. (theatre = operatiezaal en ik lag op bed nr 25) dus ik mij uitkleden zodat ik klaar was voor operatie. gelukkig hoefde ik hierna nog maar een uur of 2 a 3 te wachten voordat ze me ophaalden voor de operatie. De operatie verliep goed en ik werd een uur of 6 later wakker met weer een immense pijn in mijn buik. gelukkig stond er iemand bij mijn bed die me kon vertellen dat dat goed wat en ik werd weer flink volgespoten met morfine. geen pijn meer. Die avond was het wel grappig met pj en lisa, alhoewel ik er niet veel meer van kan herinneren omdat ik aardig van de planeet was van de morfine.
De volgende dag mocht ik na lunch (de eerste keer dat ik voedsel kreeg in het ziekenhuis en geloof me het was het meest smerige voer wat ik ook heb gehad, na 4 dagen op 1 kom cornflakes te hebben geleefd had ik aardig honger, ik kon mijn bord niet leeg eten omdat het zo allemachtig smerig was) naar huis. Ik heb het nooit gehaald. Na mijn lunch zou lisa mij komen halen met haar auto en me naar PJ's huis brengen. Maar ik kreeg weer eens last van mijn maag, maar nu was het voor mijn gevoel helemaal mis, een immense kramp in mijn maag en in schouders zodat ik moeite kreeg met ademhalen. Daardoor raaakte ik ook nog in paniek en kreeg ik toch aardig veel zin om terug naar huis te komen. (ja ik mis jullie daar ook wel een beetje) na weer volgegooid te zijn met medicatie was het toch weer morfine wat me van de pijn afhielp. De doktoren hebben voor het eerst in 5 dagen langer dan 5 minuten bij mijn bed gestaan en ik kon ineens gelijk naar de echo en de x-ray (waar ze eerst 2 dagen voor nodig waren) er was niks met me aan de hand zeiden ze. het waren alleen de zenuwen die iets misten en dat kon af en toe een beetje pijn doen. dat af en toe deed heeft mij de ergste pijn van mijn leven gebracht en een extra dag in het ziekenhuis. Zondag mocht ik dan eindelijk het ziekenhuis uit, ik had minder pijn en ik wou weg uit het ziekenhuis. Ik moest wel over een week terug bij de dokter komen.
Zondag in mijn nieuwe thuis gekomen en op bed gaan liggen voor de eerste 3 dagen om daar lekker uit te zieken. Ik weet wel dat ik daar snel beter ben geworden. Die woensdag kwam louii ook weer terug uit brissy en precies tijdens state of origin (een van de grootste football wedstrijden hier in australie, Queensland tegen NSW. Helaas heeft NSW de eerste van de 3 wedstrijden verloren) moest ik hem en zijn poudy van het vliegveld halen. Het volgende weekend was een lang weekend dus nog naar een paar barren geweest, lekker aan het water omdat k niet mocht zuipen. Afgelopen woensdag naar de dokter geweest en hij zie dat alles goed was. Dus die avond met mijn vrienden de kroeg in geweest en afscheid genomen.
Donderdag weer on tour gegaan, eerst naar Canberra om daar Wouter op te zoeken. Een super avondje stappen in Canberra gehad. (voor een ieder die hier in australie is geweest en zegt dar canberra geen reet aan is, je hebt gelijk maar het uitgaansleven is donders goedkoop) Vrijdag naar de Snowy mountains gereden om daar ff lekker met sneeuw te spelen, ja ze hebben hier ook sneeuw in australie, maar het was daar toch aardig koud dus zijn we gister doorgereden naar melbourne. Gister op stap geweest en k voel me vandaag alsof ik ben overreden door een tram. Maandag of dinsdag gaan we beginnen met de reis naar Adelaide
Ik hoop dat je zo weer een beetje op de hoogte bent!
hoe is het trouwens in NL? dat is een vraag aandegene die dit leest!!!
Groeten
Mark
-
14 Juni 2009 - 07:58
Eeuwe:
Hey Mark!!!! En heb je die galsteen ook nog mee gekregen in bakkie sterk water?? mooi voor op de schouw van de openhaard later :P Wel klote zeg, had ziekenhuizen daar toch iets beter verwacht... maar als ik dit zo lees.. HEt is trouwens goed in NL? ;)
Later markkkkk -
14 Juni 2009 - 09:21
Niek:
Randy!
Wat balen dat je een week plat hebt gelegen maar gelukkig ben je er weer bovenop. Ik vertrek ook over een kleine 3 weken naar Thailand maar heb een beetje gezeik gehad op de universiteit (uitgesloten van een tentamen dat ik nu niet eerder dan augustus kan maken) dus ik moet in augustus alweer terug. Toch een flink stuk van mijn reis missen daardoor waar ik echt van baal. Kerel geniet nog even van je laatste periode daar in 'down under'! -
14 Juni 2009 - 10:31
Asserstraat 38:
hoi Mark, gebeten door een zwervershond, verder leven zonder galblaas, je maakt wel wat mee. Hopelijk kun je de reis zonder verdere obstakels voortzetten. We zitten lekker buiten van de zon te genieten. Groetjes en veel liefs van je pap en mam -
14 Juni 2009 - 10:47
Marco K:
Spaak,
Wat een verhalen weer!
Hier in Gieten hebben we net Beachvoetbal/volleybal/ handbal gehad.
Staat ook elk jaar wel weer garand voor een mooi feestje.
Nou vermaak je daar en tot horens.
-
14 Juni 2009 - 10:50
Elyne:
Niet meer kwijtraken he lieverd, anders blijft er niets meer van m'n spaakje over ;) Tot over 28 dagen! YEAH!!! :D
Kusje -
14 Juni 2009 - 11:41
Janine:
Nou mafkees je bent me het baasje wel daar aan de andere kant van de wereld he?! Sonja brengt tijdens de ponyrijles van Malou en Bernice even verslag uit dus zo blijven we ook op de hoogte. Natuurlijk wordt nummer 38 ook af en toe geraadpleegd en spuwt het opperhoofd van de plaatselijke v.v. ook de nodige info op feestjes en partijen. Jij bent echt niet de enige die aan het feesten is!
Ik hoop dat je een supertijd beleeft in het binnenland en helemaal met Elyne en met je moeder (zit volgens mij al stijf van de stress?!) en maak er wat van de laatste weken.
Groetjes van Jacques, Janine, Bernice en Huub -
14 Juni 2009 - 11:42
Rielle:
Hey mark,
Zo te lezen heb je het goed naar je zin daar down under!!! Alleen wel super klote dat verhaal van het ziekenhuis! Ik hoorde het al van je moeder, ze stond dezelfde dag al bij ons in de winkel om het te vertelle;)
Hier in Gieten gaat ook alles goed! Hebben net weer een week vol beach gebeuren gehad. En dat was natuurlijk wel weer gezellig!
Weet je al wanneer je weer terug gaat naar nederland dan? Nou ik blijf je verhalen lezen!
Groetjes en liefs
Rielle -
14 Juni 2009 - 12:53
Rienk:
JO spaak,
Wat een mongolen ja daar in het ziekenhuis. Goed om te horen dat je er niks aan over hebt gehouden.. misschien wel een hoop geduld?
over maandje bist er weer ja.. zullen we even kijken of ik je nog herken:p
geniet nog even
mzzl -
15 Juni 2009 - 08:12
Mark:
ohja staan ook weer wat foto's op spaaky.waarbenjij.nu -
15 Juni 2009 - 08:13
Mark:
eh .nl -
15 Juni 2009 - 10:20
Marije:
Joooo spaaaky!!!
Wat heb je weer mooie foto's erop gezet! Je hebt je kop wel aardig wat dunner gekregen...:P Maarre veel plezier de komende weken en dan komt mams en poudy op controle!;)
Geniet er van!:D
-
29 Juni 2009 - 22:39
Joost:
Kijk...heb ik naar ons PSV fangevoel weer iets gemeen met jou!We kunnen met onze gezamelijke galstenen wel een dam bouwen:D spreek je gauw weer spaak...cool dat je laatst belde! -
05 Juli 2009 - 20:15
Ria:
Hoi hoi,
Wij hebben net een afscheidsbbq gehad, en het was heel gezellig, nog een paar dagen dan heb je bezoek.
Ze hebben er beiden heel veel zin in. Dat gaat zeker goed komen.
-
09 Juli 2009 - 07:38
Marijn:
Master! Hoe staan de zaken ervoor?? Zal ik je ticket voor QBase al vast boeken? :D Mooi dat je terug komt! -
10 Juli 2009 - 21:13
Ria:
He jonkie :-)
Leuke foto's op je site, een keer wat anders dan al die feestjes. Dit zal je moeder ook leuk vinden, verwen die meiden maar goed, nog een dikke dag en ze zijn bij je. -
13 September 2009 - 09:49
Christine & Reindrik:
Nog maar even... Wel raar lijkt me, weer terug naar dit saaie, regenachtige kikkerlandje. Maar ook weer terug naar de mensen die je graag weer zouden willen zien..
Geniet van je laatste dagen daar en alvast een goede reis gewenst!
Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
